Ukryc sie przed swiatem...

Ciagle jestesmy w domu choc ja wolalabym byc z Ninka w szpitalu zeby wlaczyli jej jakies leki.Czekanie w bezsilnosci jest okropne.Wysylamy maile do klinik na calym swiecie.USA,Niemcy,Wielka Brytania,Kanada,Japonia,Chiny-wszedzie gdzie tylko slyszelismy ze zajmuja sie kardiomiopatiami. Znalezlismy 2artykuly w ktorych na myszach testowano ekstrakt z zielonej herbaty z powodzeniem.Juz go zakupilismy i bedziemy podawac Nince-moze pomoze?Innego pomyslu nie mamy.Nuestety jest on okropny w smaku i nie wiem jeszcze jak ja do niego przekonamy ale postaramy sie.W przyszlym tyg prawdopodobnie szpital i pewnie kontrolne echo.Tak bardzo sie boimy ale nie poddamy sie bez walki.Jakbym tylko mogla,oddalabym jej swoje serce...

Koszmarny luty, okrutne zycie,swiat znow sie wali...

Nie wierze ze to sie dzieje naprawde... Ninki serce zaczyna z kardiomiopatii przerostowej sie przeksztalcac w restrykcyjna.Jestesmy pierwszymi przypadkami na swiecie z takim ukladem genow.Mielismy na to 25% szans i dwa razy okazaly sie dla nas one 100%.Ziemia uginavnam sie pod nogami.Chowamy,kochamy najbardziej na swiecie kolejne dziecko,znow jedyne zyjace i znow mozemy je stracic.Lekarze nie wiedza jak pomoc,wszyscy wspolczuja a my czujemy sie tacy bezsilni...Mam natlok mysli w glowie.Nie wiem jak to wszystko przetrwamy,czy doczekamy przeszczepu a jesli tak to co bedzie potem.Jal przetrwa to nasze malzenstwo?Mam ochote wyc,krzyczec i zatrzymac czas zeby zawsze miec w ramionach swoje ukochane dziecko,zeby go nie stracic....Jestem juz tak bardzo zmeczona